سؤال: چه کنیم تا در نماز حواسمان پرت نشده و توجّه مان به خدای تعالی باشد؟
پاسخ معظم له: بعضی از اموری که برای حضور قلب در نماز سفارش شده است عبارتند از:
اول: وضو را با توجه و حضور قلب انجام دهد، از امام رضا (علیه السلام) روایت شده که وضو موجب طهارت و تزکیه دل است (وسائل الشیعه، ج 1: 367)
دوم: در عظمت نماز و در روایاتی که درباره نماز وارد شده تأمّل نماید.
سوم: مانند کسی نماز بخواند که گویا با نماز وداع می کند و دیگر فرصت نماز خواندن را نخواهد یافت.
مجالس صدوق و ثواب الاعمال عَنِ ابْنِ أَبِی یَعْفُورٍ قَالَ "قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ الصَّادِقُ (علیه السلام) إِذَا صَلَّیْتَ صَلَاةً فَرِیضَةً فَصَلِّهَا لِوَقْتِهَا صَلَاةَ مُوَدِّعٍ یَخَافُ أَنْ لَا یَعُودَ إِلَیْهَا أَبَداً"
چهارم: وقتی رو به قبله می نماید سعی کند که دنیا و مافیها و خلق و آنچه به آن مشغولند را فراموش نماید و قلب خود را از آن ها تهی نماید.
پنجم: به معانی نماز توجه نموده و نماز را با تأنّی و آرامش بخواند.
ششم: اینکه بداند از آن هنگام که وارد نماز می شود، تا آن لحظه ای که از نماز خارج می شود، خدای تعالی به او رو کرده و نظر می نماید، و ملکی بالای سر او ایستاده و می گوید: ای نمازگزار اگر می دانستی چه کسی به تو نظر می نماید و با چه کسی مناجات می کنی هرگز از او رو بر نمی گرداندی و ابداً از جای خود بر نمی خواستی.
«عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (علیه السلام) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله و سلّم) إِذَا قَامَ الْعَبْدُ الْمُؤْمِنُ فِی صَلَاتِهِ نَظَرَ اللَّهُ (عزوجل) إِلَیْهِ أَوْ قَالَ أَقْبَلَ اللَّهُ الیه عَلَیْهِ حَتَّى یَنْصَرِفَ ... وَ وَکَّلَ اللَّهُ بِهِ مَلَکاً قَائِماً عَلَى رَأْسِهِ یَقُولُ لَهُ أَیُّهَا الْمُصَلِّی لَوْ تَعْلَمُ مَنْ یَنْظُرُ إِلَیْکَ وَ مَنْ تُنَاجِی مَا الْتَفَتَّ وَ لَا زِلْتَ مِنْ مَوْضِعِکَ أَبَدا (کافی، ج 3: 265)»
هفتم: اینکه بداند که در حال نماز از بالای سرش تا کرانه آسمان، رحمت خدا بر او سایه انداخته و ملائکه الهی از اطراف او تا افق سماء او را در بر گرفته‌اند.
«عنه (صلی الله علیه و آله و سلّم) ... وَ أَظَلَّتْهُ الرَّحْمَةُ مِنْ فَوْقِ رَأْسِهِ إِلَى أُفُقِ السَّمَاءِ وَ الْمَلَائِکَةُ تَحُفُّهُ مِنْ حَوْلِهِ إِلَى أُفُقِ السَّمَاءِ... (کافی، ج 3: 265)»
